Algún día en Yurimaguas

Onde nacen os paxariños que cantan.       Inda xullo.2016

" ... Vous me faisiez sentir
un vide doulourex, une tristesse
que je n'ai jamais éprouvés qu' alors."

               Charles de Foucauld

Irmá :

  Non acostumo a mencionar citas doutros, e menos cando as escollo ao chou de voces para min descoñecidas.
De linguas para min descoñecidas.
Inda que o francés sexa música e inspiración.
Este feito que non acostumo,
por semellarme pedantería de tahúr intelectual,
é nesta carta túa.Escrita sobre a tua pel
que me envolve en aire
e cae
por un dedo
sobre o cristal.Roto.

Unha revelación.

Algo que se pode reparar é o corazón.
Inda estás a tempo.Recórdasme.
Volta e volta na cama centenaria.Érguesme.
Máis forte que o canto do paxaro.O espírito que che oe cantar
Antra os silencios.Érgueme
E achégome á eterna infancia da ventá.E arrecendos
Trato de describirche o que vexo.Detrás do cristal.

Vexo a vida.Escoito a morte falar
do pensamento e da viaxe
do silencio e do verbo dos poetas

Corro parando o tempo.Abro un caixón do escritorio.
As anduriñas sobre o papel.Caladas

Déixame! Aquelo que non son! Falar...

Un libro verde da selva peruana: Yurimaguas.
A irmá de Xosé está alá, nunha misión.
Iría...Penso decindo.Se non fose polas serpes.
Sorrío de medio carreiro como sorrí o tahúr facendo trampas.
E búscome noutro libro.Unha terra máis perto.
Para unha palabra túa

O terceiro libro era vermello como a vida, e verde.
E falaban de Dios, voces que descoñezo.Quizais...Nin de Dios falaban.

Porque falar foi só pensamento.

Foi por iso Irmá
que me gardei terra adentro
Grazas a iso ti ensínasme
a navegar coa tua recoñecida voz  no océano do silencio

  

Con Amor

MaPA