Primeiro día .Do ano que se escoa pola fenda da memoria e da Nada.
Aquí. Agora
Escoito as cancións tristes na mañá. Busco sinais que me ergan.
O tempo do reloxio saíu e invade o aire que respiro .Axítame o corazón
Cando voltarás ?
Sigo o teu rastro que me evade deste lugar onde nin sequera existo.
Vén ...
Vou .
Era todo máis sinxelo que pensar
A acción constrúe materia e pontes
O pensamento destrúe edificacións absorve á materia
Amor :
Volto sobre as miñas palabras e desdigo o feito de ir morrendo lentamente no
"Para Sempre "
