É á primeira hora Amor , sen saber en qué día nin en qué ano vivo.Nun lugar chamado Uf . Rúa do Pracer.
Só penso en verte e bicarte.
E o demáis non importa.
Ningunha miseria vivo
Ningunha parede me enterra
Ningunha pantasma rabuña as miñas costas
Ningún peso arrastro
máis que o anceio de bicarte.
Non agocho desolación nin falsa preñez
en formas redondas para agarrarme á terra
Non sobrevivo aos días temendo
Temendo o qué?
Quizais que ese factotum do destino
escoite tódalas parvadas que me digo,
mesmo de ti, no xeito en que adoro a tua presencia
inda en min
inda na lagoa que fixeron os meus ollos
como ataúdes na terra
como ataúdes na terra
mentres sorrís ti no sol do Lonxe...
Só penso en verte
Só penso en bicarte...
.
