Espero non esperarte na noite :
Apenas teño unha luz e media acesa na cociña.E no padal ,catro palabras para darche.
Eu tamén durmo co sono dos arroaces.
Espida
Convertida en fervenza de preguntas e duendes e trasnos que fedellan na miña cabeza facendo ruído de cacharros.
Chego tarde a recompoñelos cristais esnaquizados.
Chego tarde,nos meus pesadelos.
É absurdo entón que pare.Qué máis ten, se ninguén me agarda ao outro lado da verxa.
Pero ti sí.
Continúas cun ollo posto na vida e outro en min por si caio e me quedo sen o caxato de palabras que antes,sustentaban as miñas teorías .
Nada que non se fixera queda por facer.
Entón a prioridade é :
Fagámolo !
Deixarei de bicarte en soños.De despilfarrar enerxía castigando ao corpo para outros.Para non pensar.E ter unha escusa e esperanza mínima.
Que sendo miña.Por dereito.
Págoa a prazos .
Tirarei cos planos e cartografías da felicidade.
Darei descanso aos oráculos que se secarán .
Recorrerei a pé o Tránsito da miña soidade
Ata atoparte de Novo
En esa Mañá
Ma P. A.
Nota:
Diríxome ás illas.Pospuxen esta viaxe.É moi importante xa , non estar no lugar equivocado.
As páxinas pásanse soas.
O branco impera no sosego da poesía
mácula de tinta,que
se dilúe e perfora a pel
ata ser sangue.
Negro por vermello
Vermello por branco.
Pecharei os ollos...
Guíame coma o vento a ese Lugar
no día sen tempo.
Un ABRAZO
Agora Sempre Agora
