Pequena Nápoli Sen tempo.
Roubáronnos.
Non o esquezas.
Houbo violencia.
E o invisíbel campa ás suas anchas
Polas estancias do sono.
Evitarei pronunciar a palabra daga
A casa ten orelleiras
Ameaza.
Sorrío.
Sigo sorrindo.
Polo que antes tanto me queixaba
A resistencia.
E o pau ardendo.
Naufragar nas ideas
Mellor que seguila corrente
Bucear na contradicción
Tantas veces como faga falla.
Tomo vellas cartas na mán
Ignoro quen se instalou nese ángulo morto
Do pensar.
As novas dictaduras
Exércense dende dentro.
Os suicidios son inspirados
As atrocidades son inspiradas
O medo é inspirado.
Nada disto nos pertence
Desprogramémonos
Resistencia
Pau ardendo
Desposuámonos
Desapegados de calquera necesidade
Menos as humanas
As máis nobres e humanas
Que tecerán a rede invencible
A túa é a miña batalla
E tan distintos mundos .
Con Fé Esperanza e
Amor
MaPA
