Estou soa, sentada.Esperando a que se
vaia a última das pantasmas e que peche
a porta ó sair.
Foise.
Deixouna entreaberta.
Berrei desde dentro con voz de
clemencia:
A porta por favor! É o mellor para os dous.
E pechouna.
Estou soa, sentada.Coas miñas
ideas.Parindo compaña extraña unha e
outra vez.
Agardando que un furacán abra desde
fóra as fiestras.
Sei que non acontecerá.
Estou sentada.Chea
