Pequena Nápoli. Derradeiro martes de abril.2016
Xa é tarde. Escríboche cando caducou o viño.
Estou na escea.E xa non bailan esas voluptuosas mulleres, de corpos amasados pola danza.
Na embriaguez dos días, deitada baixo a sombra da desidia.
Non esperes por min, estou a ver se me vingo do insolente voo da gaivota por riba da miña cabeza, a ver se me deixo matar por esa canción...Pero todo me dá preguiza.
Xa é tarde, tódolos vicios me enchen.Sen aire os vivo.Sen aire se queiman.
A única riqueza que teño, e o " xa", para trocar por calquer recordo, por calquera desazón.
Dor ou pracer, dá o mesmo.
O importante é, sentir.
Chego tarde a este momento.E déixome ir...
Fixen co perdón unha tarxeta de presentación.
Déitome baixo as sombras frescas, no interior de covas de barro e pedras, con barricas e botellas.Buscando antra pantasmas, alguén que comprenda, sen ter que explicar...
" in the middle of nowhere"
Con Amor
MaPA
P.D. Esa canción que escoito.
Cómo podo esperar que me mate a voz dun anxo que salva ?
Pola boca chama coa súa á miña alma.
