En Ribeira a martes doce de maio do ano que pasa...
Non.
Mudoo:
Si!
Abrese:
Velaqui a chave.
Sabes?
Ao abrir a venta,os tils voaron...
Anarquia na linguaxe.Un caos na cociña.
Entraronme pombas grises.Unha delas xace morta no chan dun escaparate,dun restaurante pechado,rexentado antes,por un matrimonio portugues.
Unha xente chamativa que ocultaba "algo" a voces.
Din que cociñaban ben a carne.Ulia sempre a brasas.A carbon.
Xente que non se diluia co entorno.Como unha torre vixia do vencidario,eles " os outros" eran os observados observandonos...
Vexo a pomba pacientemente morta,tanto...Que esta mais viva que algunhas existencias con movimento.
Ahi...Exposta
a un mundo que pasa ollando a devastacion con indiferencia
tras do cristal.
Mirame...
Mirame ben adentro
Oscultame o corazon
Traspasa o tempo que percorre a miña pel
Afondame
Ou segue o teu camiño,
sen ansiar o espectaculo da morte
Cun cabre enchufado a enerxia fluorescente.
Ali onde os escaparates
Unha pomba xace
Pecho a venta.Vai sendo hora de recollerse.Ven a noite para as casas.Pero o traballo segue.
De feito estos dias vou traballar de noite.Comecei onte e semella que deste xeito os dias enlazanse nunha constante de luces e sombras e pasos e intervalos de conscuencia-inconsciencia.
A veces esperto antes de estar preparada.E preguntome todalas preguntas de situacion axustando todolos corpos no vehiculo da materia.
Non me esquezo de ti.Inda que saiba que me perdoarias todo
Ata o esquecemento.
Un abrazo
Mapa.
