No extranxeiro.Entre sábado e domingo.Día vinte e nove de febreiro do 2015
Hai algo máis insoportábel que a carga dun segredo :
Facelo público.
Convertelo en pedra
pola que pasan tódalas
olladas ardentes
a traficar
coa moral un feito que
ata o momento
Era un buraco negro
de enerxía
Pero claro, o buraco
Absorvía toda a claridade
Mesmo aceleraba o proceso
de construcción-destrucción
Ata que en apariencia só
olladas ardentes
a traficar
coa moral un feito que
ata o momento
Era un buraco negro
de enerxía
Pero claro, o buraco
Absorvía toda a claridade
Mesmo aceleraba o proceso
de construcción-destrucción
Ata que en apariencia só
quedaban os desfeitos dun paso,dilatante...
Mermando o corpo de Atlas que o carga
Aih...
Unha vez máis
Esos hipócritas deleitaron
as suas morbosas babas
No corpo espido de Friné.
No corpo espido de Friné.
-Friné :
Amósome ó mundo
coa esperanza
nacida da dor".
É moi importante alimentarse ben,dixérasme.
Sei que a industria produce fame e aniquilación lenta,a través dos seus adictivos e sustancias diseñadas para un Novo Modelo.
Sei que a industria produce fame e aniquilación lenta,a través dos seus adictivos e sustancias diseñadas para un Novo Modelo.
Sei da antropofaxia enerxética.
Do vampirismo .
Sei que demasiado doce queima.
Do vampirismo .
Sei que demasiado doce queima.
Hoxe erguinme tarde.Gustaríame comer algo que me faga sentir a sustancia viva dentro de min.
Ollo pola venta.A xente leva as mans ocupadas.Semella que saben a onde van.Van...Para algures.
Un fío invisíbel traballa esculpindo en nós
Chamando polo nome ancestral da alma.
Volto a ollar.
Agora a xente baila pola rua.Míranse aos ollos.Saúdanse cun sorriso.
Voan
Sinto dende aqui o ritmo.A sinfonía de latexos .
Despréndome...
Déixame anotar este día no almanaque.Marcareino cun círculo verde
Como teño marcado o día no que naciches
Véxote e recoñézote.
Un abrazo.
MaPA
