Vilacresía Vinte e catro de xuño 2016 , venres. 11:11 AM
Sentados en pupitres,xa non somos os nenos de antes.
Él molla o croissant matemáticamente partido, no café.
Salvando derramar no xornal algunha pinga de vida.
Pasa páxina. E frótase as mans.
Él molla o croissant matemáticamente partido, no café.
Salvando derramar no xornal algunha pinga de vida.
Pasa páxina. E frótase as mans.
Eu agardo á temperatura ideal do meu té con xazmín.Imaxinando que ese Xardín existe , que está dentro de mín.
Arrespaño os anaquiños de améndoa tostada que foi da napolitana.
Pido máis. Todo se acaba.
E é nese sabor final.
Nesas farangullas
No que se vai...E se está indo, sorbo a sorbo no meu padal.
Onde acho a victoria da vida
Ante a miña,por exemplo,
Inútil Resistencia.
É no limiar onde amo
porque xa non agarro o que temo perder.
Arrespaño os anaquiños de améndoa tostada que foi da napolitana.
Pido máis. Todo se acaba.
E é nese sabor final.
Nesas farangullas
No que se vai...E se está indo, sorbo a sorbo no meu padal.
Onde acho a victoria da vida
Ante a miña,por exemplo,
Inútil Resistencia.
É no limiar onde amo
porque xa non agarro o que temo perder.
Fáloche todo o claro que agora sei.
Desde o Amor
MaPA
