En Ribeira, ou en calquera parte do mundo a 12 de Xullo de 2022
Custoume atopar o camiño, foi comido polas hedras , oculto antra o vicio. Mais o cheiro é inconfundible...
Así foi como voltei, pola memoria dos aromas que gardo.
Arrecende a café, a alquitrán e brea, a Azur de Puig, arrecende a esterco e a salitre.
Arrecende a ti, Indomable Besta, sempre deixas pegada cando voltas ó teu agocho.
Mais esta vez espérote cun café sen café e cuns trinta e tres graos de verán na testa do mundo, pero non adentro, onde aniña o bosque e a fervenza e tódolos paxaros voan... coa súa neurótica sinfonía.
O libro segue aberto, segue a escribirse cunha tinta que non borrará o tempo. É luz, e á Luz pertence.
Agora entendo a necesidade da sombra, agora, con estos trinta e tres , que eu non noto porque me sento contigo e non che teño medo, xa non. Nin me entristezo por tódalas cousas que contas. Estás coma min, buscábamonos, poderemos soportar a mutua presencia sen desintegrarnos?
Miro os teus ollos verdes no espello tornando de vermello a branco e logo como un cristal, esnaquizarase a visión e poderemos entrar...habitarme
con Amor
Marta
