Suicidouse.
Tiña trinta e dous anos.
Non puido extenderse máis a correa que a ataba.
Era dura de carnes e fráxil.
Separouse de sí mesma , deixou aberta
A porta da súa casa. Baleirárona.
Creu que o amor era un Oráculo
Convenceuna de que cobraba por consulta
E de que non tiña diñeiro para pagarlle.
Convenceuna de que era boa idea pagarlle co corpo
E deixar polo momento...A alma tranquila...
Non foi así.
O corpo cobrouse a alma
E perdíu a partida
Mais fixo algo que ela non sabe
Deixou un recado para a posteridade
Para a muller que poida ler na dor allea
A súa propia Esperanza.
Non é demasiado tarde, se Ti quen me lés
Estás viva
E se crés na menciña da alma
Non busques fóra
Nin amor nin vinganza
Non esperes pola vida
Nin procures calor na cama.
Pararse.Atrapa.E hai fame
A súa fame matouna
A fame dos outros comérona.
Estás a tempo si lés estas letras.
Non collas o coche cara ningures
Non busques compaña
Deixa que te atope
Aparécete
P.D.
Ela foise , demasiado lonxe.
Para voltar a polo seu bolso
E cambiala dirección.
