martes, 9 de maio de 2017

Pequena causa dun inferno

Pequena Nápoli.Febreiro 2015



Como se fixera algo malo, agóchome e agardo.
Xustifico o cansanzo.E cánsome.
Xustifico o  fastío pola espiña dorsal e provócome dores de rixidez mental nas articulacións.
Roio os dentes.
Comprímome e reprimo o tempo.Irreal.
Sei que é absurdo.
Practico o absurdo con solemne importancia.
Demasiado perfeccionista  para saber perdoar.

Como se fixera algo malo, agóchome e agardo.
Preparo unha infusión.Entro na cama coa roupa do traballo.
Quero esquecerme ata do meu corpo.
E pensar en ti.
En por qué e por quen xuraches.
A que mal nome entregas a tua vida.
E apagas a luz dos ollos cada día na cama,
tratando de olvidar.
Ata que por fin olvidas.
Por fin olvido.
E logo digo :
Non!
E o "Non!" reverbera e
tropeza cada día
como un eco en cada palabra
que pense e diga.
Non...
Un Non velado e traidor coma o mellor
dos maridos e o máis compracinte
amigo.
Un  Non palpabreal.Un non albor e solpor.
Sístole e diástole.
Ata enterrar
Enterrarte baixo as mantas.Como agora fago eu.
E agardar a un xuízo
que non coñece de castigo para o absurdo.
Entón somos
ti e máis eu
Os responsaveis da nosa lenta destrucción por Amor
Por Amor
mal entendido.




Con Amor

MaPA